Samouszkodzenia występują u 11-39% nastolatków i 4% osób dorosłych. Wiek inicjacji przypada zazwyczaj na okres między 12. a 18. rokiem życia.
Nie ma jednego dobrego sposobu radzenia sobie z trudnościami, cierpieniem, życiem. Niektóre osoby wybierają samookaleczanie, bo nie znajdują innej możliwości i uważają, że im to pomoże. I na początku pomaga. Później bywa różnie?
Jak możemy wspierać takie osoby? Jak z nimi pracować, żeby samouszkadzanie zdarzało się rzadziej?
Adresaci
psycholodzy, pedagodzy szkolni, pracownicy poradni psychologiczno-pedagogicznych, terapeuci, pracownicy świetlic socjoterapeutycznych, wychowawcy i nauczyciele zainteresowani przedstawianą problematyką
Cele
- zapoznanie z problematyką i skalą zjawiska samouszkodzeń wśród dzieci i młodzieży
- zmniejszenie lęku pracowników szkoły, poradni, świetlic przed zachowaniami autoagresywnymi
- poznanie psychologicznych funkcji samouszkodzeń w życiu dzieci i młodzieży
- poznanie sposobów postępowania i metod pracy z dziećmi i młodzieżą
Program szkolenia
- Skala i charakterystyka problemu samouszkodzeń wśród dzieci i młodzieży
- Samouszkadzania a próby samobójcze
- Czynniki ryzyka samouszkodzeń u dzieci i młodzieży
- Społeczny odbiór samouszkodzeń, trudności osób pomagających
- Postępowanie w przypadku ujawnienia zachowań samouszkadzających
- Badanie funkcji samouszkodzeń jako pierwszy etap pracy terapeutycznej
- Wybrane metody pracy z samouszkadzaniem u dzieci i młodzieży
- Działania profilaktyczne
Metody pracy
Warsztaty z elementami wykładu
